Ramazan Güngör

  Müjde Alganer'in "Gökçukuru" üzerine yazdığı "Umut İnsanın Düşmanıdır"isimli yazı Birgün Kitap'ta yayımlandı. Müjde beni daha çok kent öyküsü yazmaya davet ediyor. Bir sonraki öykü kitabımda biraz daha tematik bir düzen oturtmamı salık veriyor. Öte yandan epeyce güzel cümleler etmiş öyküler hakkında. Teşekkür ediyorum.  Yazma maceram sanırım fazlasıyla doğaçlamaya yaslanıyor. Bu yüzden belki amatör bir yanı var. Bir öykünün başına otururken asla kent ya da kırsal öyküsü olsun gibi bir peşin-düşünceyle oturmadım. Zihnimde ne varsa, neyi anlatmak istiyorsam onu anlatmanın peşinde oldum. Şimdi de böyle. Bundan sonra da öyle olacağını varsayıyorum. Çünkü bir yerde öykü kendini seçiyor ve zihnimizde kendini görünür kılıyor. Beynimdeki bu düzene saygı duyuyorum.  Yazının tamamı aşağıda... Umut İnsanın Düşmanıdır Gökçukuru otobiyografik izler taşıdığı izlenimini verse de yazarının usta kurgularla gerçeği yeniden yaşattığı öykülerden oluşmakta. Işıklar, öyküler ...

Sevgili Müge İplikçi'yle harika bir söyleşi gerçekleştirdik. Çok güzel sorular sordu. Kitaptan çekip çıkardığı detaylar, ne kadar dikkatli ve titiz bir okuma yaptığını gösteriyordu. Çok iyi bir konuşmacı sayılmam ama Müge İplikçi, sıcakkanlı ve içtenlikli tavırlarıyla insanda doğal bir sohbet eğilimi yaratıyor. Öte yandan birinin yazdıklarınızı derinlemesine anladığını görmek de eşsiz bir duygu. İlk kez bir programa katılıyor olmanın biraz heyecanı vardı, elbette. Dün, bütün gün söyleyeceklerimi düşünmüştüm ama program sırasında hepsi uçup gitti. İyi ki de öyle oldu. Daha akıcı ve samimi bir söyleşi oldu. Umarım sorulara doyurucu yanıtlar verebilmişimdir. 

Gün Zileli'yle söyleştik. Onunla sohbet etmek her zaman keyiflidir. Muzip, zeki, neşeli ve müthiş kavrayışlıdır. İkimiz de birkaç yıl Kınalıada'a yaşadık. Hayatımın en keyifli yıllarıydı demek yanlış olmaz. Edebiyat yolculuğumda bu dönemin büyük etkisi oldu.  Gün Zileli'yi tanıtmaya gerek yok. Olağanüstü biyografileri, romanları ve özellikle de Stalin dönemi üzerine kitaplarıyla hayata bakışınızı zenginleştiren yazarlardandır. Anarşizm üzerine yazı ve kitapları da son derece ufuk açıcıdır. Yazı ve kitaplarına https://www.gunzileli.net sitesinden ulaşabilirsiniz. Söyleşilerde soruların soruluş biçimi ve niteliği yanıtı önemli ölçüde etkiliyor. Gün abinin sorularının derinliği öyküler arasındaki fark etmediğim kimi bağlantıları görmemi sağladı. Söyleşinin kısaltılmış hali Cumhuriyet Kitap'ta, tamamıysa Cumhuriyet Kitap'ın internet sitesinde yer aldı. Söyleşinin tamamı için tıklayın.   

  Sözcü Kitap'tan Yiğit Uysal'la söyleşi. Kısa ve görece kolay sorular sordu Yiğit Uysal. Başlıklar ve boşluklar dahil toplam 3000 vuruşluk bir alan olduğu söylendi. O yüzden soruların yanıtları biraz yüzeysel kaldı. Başlıkların benim ifadelerimi tam yansıttığını maalesef söyleyemeyeceğim. Örneğin, "En iyi öğrenme yöntemi sürekli yazmak ve okumak" gibi bir başlık atıldı. Oysa ben bunu "yazmayı öğrenmenin en iyi yöntemi" bağlamında söylemiştim. Sonuçta derginin editörlerinin tercihi başka yönde olmuş. Yapabileceğim bir şey yok. Söyleşi için Yiğit Uysal'a teşekkür ediyorum. Söyleşi Metni: Yiğit Uysal: Gökçukuru oldukça ilgi çekici bir kitap adı. İlk öyküdeki anne karakterinin gökyüzünün mutfak penceresinden görünen kısmına koyduğu isim aslında. Kitaba isim verme süreci nasıl gelişti? Sizi zorlayan bir süreç miydi?  Ramazan Güngör:  Kitapların adı genellikle yazma aşamasındayken zihnimde beliriyor. “Lodos Güncesi” de böyle oldu, “Yalpa” da. Hatta şu an üze...

Kitap Eki'nden Aynur Kulak'la "Gökçukuru" üzerine söyleştik. Söyleşilerin en iyi yanı, yazdığınız metin üzerinde sizi yeniden düşündürmesi. Aynur Kulak'ın bazı sorularının gerçekten de böyle bir etkisi oldu. Mesela öyküleri okurken tek bir karakterin hayatının farklı evrelerini okur gibi hissetmesi ilginçti. Bu, benim hiç öngörmediğim bir düşünceydi. Benzer temalar etrafında biçimlenen öykülerde bile karakterlerin net çizgilerle birbirinde  ayrıldığını düşünüyordum. Öyküler arasında kurduğu bağlantılar, karakterlerin birbirleriyle ilişkileri üzerine yaptığı yorumlar da kimi zaman şaşırtıcıydı. Beni kendi metnimi farklı bir gözle okumaya zorladı. Bundan da son derece memnunum.  Söyleşi için kendisine teşekkür ediyorum. Söyleşiden Bir Bölüm: Gökçukuru ile ilgili detay sorular da soracağım fakat ilk olarak Gökçukuru nasıl doğdu, Gökçukuru’na kadar süren yolculuğunuz nasıl gerçekleşti de bizler Gökçukuru kitabını nihayetinde okumaya başladık. Mesela daha da spesifikle...

   Kendisi de öykü yazarı olan ve nefis kuramsal yazılar yazan  Kâmil Yıldız, "Gökçukuru" üzerine yazdı.  "Tam, eksiksiz yaşamak isteriz; en ufak bir leke gölge düşürür mutluluğumuza. Öte yandan imkânsızdır tam ve eksiksiz bir hayat. Ve bu nedenle de hikâyeler vardır: Şimdi’de her nasılsa büyümüş ve kendini büyük hissettiren boşluğu doldurmak için aradıklarımızı bulacağımız geçmiş zamana dönen hikâyeler. M. Proust da bunu yapmıştı, Kafka da. İçlerine döndüler, zamanda yolcuğa çıktılar. İlki muazzam ayrıntılarla döndü, diğeri kocaman bir hiçlikle. Ama R. Güngör öyküleriyle bu bakımdan ne yer yer izleri hissedilen Proust’a benzer ne de Kafka gibi hiçlik sunar bizlere; onun çok somut meseleleri vardır. Çünkü izini sürdüren geçmiş zamanda haksızlıklar bulur, lekesiyle görünen geçmiş zaman ise yadırgadıkları ve benimseyemedikleriyle doludur. Kendi şimdi’sini yaratan kahramanın geçmişi de yeniden yaratmak isteyişi duyulur. Ancak geçmiş, eğer gerçekliği insanın tosladığı du...

  Doğru anı kaçırdığımız ya da hiç bulamadığımız için dile getiremediğimiz bir yığın duygu ve düşünce birikir, deneyimin ve zamanın ruhumuzda yarattığı oyuklarda. Öykü ve şiir buralarda birikip demlenir. Esas olan, bir anı diğerlerinden ayıran o ince katmanı bulabilmek, orada saklanıp unutulanı görünür hale getirmektir. Öykü ve şiir varoluşumuzda büyük yarılmalar yaratan bu tür anları yakalayıp fotoğrafını çekmeye çalışır. Böyle anlarda varlığımız sürekli başkalarına çarpsa da aslında başkalarında da kendine çarpar. Ötekini, içinde bulunduğumuz durumu sorgular gibi göründüğümüzde aslında sorguladığımız kendimizizdir. Çünkü insan kendini ötekinde tanır.

Gökçukuru çocukluğumdan, yalnızlık ve yabancılık hissinden fırlayıp gelmiş bir kitap. Galiba insan belli bir yaşa kadar ileri, sonra da geri doğru yaşamaya başlıyor. Geçmişi zihninde daha sık yeniden kurmaya, tanıklıkları üzerinde daha çok düşünmeye başlıyor. Elbette içinde bulunulan anın gücü hiçbir zaman azalmıyor. "Cihan", "Boon Nam" ve "Kleinmann'ın Evi" böyle anların öyküsü. Öykülerin yazılma süreci pandemi dönemine denk geldi. Üniversite yıllarımdan beri ilk kez bu kadar zamanım olmuştu. Yazdığım öyküleri her zamanki gibi dostlarıma gönderiyor, onların görüşlerini alıyordum. Etrafınızda size doğruyu söyleyen dostlarınız varsa çok şanslısınız. Bu anlamda çok yol gösterici oldu bana arkadaşlarımın eleştirileri. Kendilerine çok teşekkür ederim. Yayına hazırlanma süreci sorunsuz yürüdü. Elbette bunda yayınevinin profesyonelliği çok önemli. Bu anlamda Can Yayınları ekibine ve editörüm Cem Alpan'a teşekkür ederim. Melih Dalbudak her aşamada dil ve ...