Ramazan Güngör

  Doğru anı kaçırdığımız ya da hiç bulamadığımız için dile getiremediğimiz bir yığın duygu ve düşünce birikir, deneyimin ve zamanın ruhumuzda yarattığı oyuklarda. Öykü ve şiir buralarda birikip demlenir. Esas olan, bir anı diğerlerinden ayıran o ince katmanı bulabilmek, orada saklanıp unutulanı görünür hale getirmektir. Öykü ve şiir varoluşumuzda büyük yarılmalar yaratan bu tür anları yakalayıp fotoğrafını çekmeye çalışır. Böyle anlarda varlığımız sürekli başkalarına çarpsa da aslında başkalarında da kendine çarpar. Ötekini, içinde bulunduğumuz durumu sorgular gibi göründüğümüzde aslında sorguladığımız kendimizizdir. Çünkü insan kendini ötekinde tanır.

  Lodos Güncesi ilk gözağrısı. İlk kez elime aldığım an hissettiğim heyecanı unutamam. İki gün hiç azalmaksızın sürdü, bu heyecan. Sanki bütün dünya kitabımın çıkmasını bekliyormuş gibi hissediyordum ama gerçek tabii ki öyle değildi. Kitabın dar çevremin dışına çıkabildiğini pek sanmıyorum. Bu süreçte dostlarımın desteği eşsizdi. Her biri Lodos Güncesi'ne kendi kitabı gibi sarılmış ve etrafına tanıtmıştı. Bu dayanışma duygusu da kitabın kendisi kadar değerliydi. Gün Zileli olmasa belki Lodos Güncesi hiç çıkmayacaktı. h2o kitap'tan önce, başka bir yayınevinin kapısından, tam yayınlanmak üzereyken geri dönmüştü kitap. İnanılmaz mutsuzdum. Gün Zileli zaman zaman yüzünde beliren o kararlılıkla bana bakıp, "Abi ben bu kitabı yayınlatacağım!" demişti. Doğru anda söylenmiş bir cümlenin gücünü asla küçümsemeyin. Teşekkürler Gün Zileli. Lodos Güncesi'ndeki şiirler 2007-2015 yılları arasında yazıldı. Öncesinde şiir yazmıyor muydum? Elbette yazıyordum ama çoğu kayboldu bunla...